Με άξονα το στόχο για διαφανή και λεπτομερή αποτύπωση των κλιματικών επιπτώσεων της επιχειρηματικής δραστηριότητας, αναμένεται να αναθεωρηθεί το Task Force on Climate-related Financial Disclosures (TCFD) που έχει καθιερώσει το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Αίτημα των επενδυτών είναι να ζητηθεί από τις εταιρείες να γνωστοποιούν περισσότερη πληροφορία για τις ευρύτερες κλιματικές επιπτώσεις της δραστηριότητάς τους και όχι αποκλειστικά για τις εκπομπές άνθρακα.
Το TCFD θέτει το πλαίσιο των γνωστοποιήσων που σχετίζονται με το κλίμα, οι οποίες θα μπορούσαν επενδυτικές, πιστωτικές και ασφαλιστικές αποφάσεις και, με τη σειρά τους, να επιτρέψουν στα ενδιαφερόμενα μέρη να κατανοήσουν καλύτερα τις συγκεντρώσεις των περιουσιακών στοιχείων που σχετίζονται με τον άνθρακα στα οικονομικά έκθεση του τομέα και του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα.
Το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (FSB) ιδρύθηκε μετά τη σύνοδο κορυφής της G20 στο Λονδίνο τον Απρίλιο του 2009 ως διάδοχος του Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (FSF). Το Διοικητικό Συμβούλιο περιλαμβάνει όλες τις μεγάλες οικονομίες της G20, μέλη του FSF και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το TCFD δεσμεύεται για τη διαφάνεια και τη σταθερότητα της αγοράς και με την καλύτερη πληροφόρηση, αποσκοπεί στην αποτύπωση των κινδύνων και των ευκαιριών που σχετίζονται με το κλίμα στη δραστηριότητα και τη στρατηγική τους.
Η πρόκληση: Πολλά πρότυπα, μη συγκρίσιμες επιδόσεις
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν δημιουργηθεί πολλά πρότυπα που μετρούν το αποτύπωμα άνθρακα των επιχειρήσεων, που βοηθούν τους asset managers να επιλέξουν τις επενδύσεις τους. Ωστόσο όσο πληθαίνουν τα πρότυπα, τα μοντέλα και οι μεθοδολογίες τους, είναι σημαντικό όσοι τα παρακολουθούν να αντιλαμβάνονται τι λένε και τί δε λένε και γιατί. Και διαπιστώνεται, ότι παρά την πληθώρα των προτύπων, συχνά οι επιχειρήσεις αξιοποιούν παραθυράκια και δεν αποτυπώνεται πάντα το αποτύπωμά τους με βάση την ουσιαστικότητά του ανάλογα τη δραστηριότητά τους.
Το 2021 είναι η χρονιά που όλο και περισσότεροι επενδυτικοί οργανισμοί κάνουν δεσμεύσεις μηδενικού αποτυπώματος όμως διαφέρουν τα πρότυπα και οι μεθοδολογίες που χρησιμοποιούν, άλλοι αναπτύσσουν δικά τους, και άλλοι χρησιμοποιούν τρίτων. Ουσιαστικά όμως δεν υπάρχουν κοινής αποδοχής πρότυπα και δεν μπορεί να είναι πραγματικά συγκρίσιμα τα αποτελέσματα, ή οι στρατηγικές που ακολουθούν.
Η ανάγκη για ένα πλαίσιο με κοινώς αποδεκτά πρότυπα μέτρησης του ανθρακικού αποτυπώματος γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη.
Τι επισημαίνει Transition Pathway Initiative’s
Το Transition Pathway Initiative’s (TPI) συμμετέχοντας στη σχετική διαβούλευση για τον τρόπο μέτρησης των κλιματικών επιδόσεων αναφέρθηκε στα κενά που υπάρχουν στα σημερινά πρότυπα και προτείνει τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Το Transition Pathway Initiative’s (TPI) είναι μια πλατφόρμα, που δημιουργήθηκε για την παγκόσμια κοινότητα επενδυτών και μέχρι σήμερα συμμετέχουν σε αυτό 107 επενδυτές παγκοσμίως, εκπροσωπώντας από κοινού πάνω από 30 τρισεκατομμύρια δολάρια συνδυασμένων περιουσιακών στοιχείων υπό τη διαχείριση ή συμβουλευτική.
Όλοι αυτοί έχουν δεσμευτεί να χρησιμοποιούν το εργαλείο TPI και τα ευρήματά του με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της ενημέρωσης της επενδυτικής τους έρευνας, σε συνεργασία με εταιρείες και στην παρακολούθηση των συμμετοχών τους.
Το εργαλείο αυτό αξιολογεί την πρόοδο που κάνουν οι εταιρείες στη μετάβαση στην οικονομία χαμηλού άνθρακα και ανταποκρίνεται στην ανάγκη να υπάρχει ένα κοινό πλαίσιο στο οποίο οι εταιρείες θα παρουσιάζουν τα δεδομένα τους, βάση των οποίων θα κάνουν τις γνωστοποιήσεις τους. Όμως και πάλι χωρίς κοινό πλαίσιο, δεν μπορεί να γίνονται οι απαραίτητες συγκρίσεις που χρειάζονται για να αξιολογούνται οι επιδόσεις των επιχειρήσεων και των συμμετοχών των επενδυτικών κεφαλαίων. Το ζητούμενο είναι να παραχθούν οικονομικά δεδομένα σχετικά με τις κλιματικές επιδόσεις και όπως διαπιστώθηκε από το εργαλείο TPI found κάποιες επιχειρήσεις αξιοποιούν «παραθυράκια» στην αποτύπωση εκπομπών.
Οι επενδύσεις σε εταιρείες που πληρούν κριτήρια ESG εμποδίζονται από την έλλειψη διαφάνειας, και έτσι οι επενδυτές δεν μπορούν να συγκρίνουν στόχους, στρατηγικές των εταιρειών σε σχέση με τη μείωση του ανθρακικού του αποτυπώματος.
Για παράδειγμα αν και οι εκπομπές μεθανίου, είναι μη ανθρακικές εκπομπές, είναι ουσιαστικές για τον κλάδο πετρελαίου, ωστόσο μπορεί μια εταιρεία του κλάδου να τις εξαιρέσει από το στόχο μείωσης του αποτυπώματος της. Αντίστοιχα μια εταιρεία παραγωγής τροφίμων μπορεί να αναφέρεται στο ανθρακικό της αποτύπωμα από αγαθά και υπηρεσίες χωρίς να διευκρινίζει αν συμπεριλαμβάνει εκπομπές από τη χρήση της γης και την παρέμβασή της σε αυτήν αν και είναι ουσιαστικές.
Η διαπίστωση ότι στους στόχους ανθρακικής ουδετερότητας δεν περιλαμβάνονται οι μη ανθρακικές εκπομπές οδηγεί το TPI να ζητά από από την αναθεώρηση του TCFD και τις εταιρείες και τέτοιου είδους γνωστοποιήσεις.
Τι πρέπει να προστεθεί
Κατά την αναθεώρηση του TCFD, σημειώνει η ένωση επενδυτών Transition Pathway Initiative’s (TPI) πρέπει οι γνωστοποιήσεις να εστιάζουν σε τέσσερις διαστάσεις: όριο θερμοκηπίου, όριο δραστηριότητας, οργανωτικό όριο και χρήση αντισταθμίσεων. Οι στόχοι των εκπομπών πρέπει να γνωστοποιούνται με τρόπο κατά τον οποίο παρουσιάζονται και οι τέσσερις αυτές διαστάσεις . Όπως επισημαίνει αν δεν γνωστοποιηθεί σωστά ακόμη και μια από αυτές τις διαστάσεις, μπορεί να υπονομευτεί η ικανότητα ενός αξιολογητή να προσδιορίσει τις προσπάθειες της εταιρείας για χαμηλά επίπεδα άνθρακα και κατ ‘επέκταση να μετρήσει τον κίνδυνο μετάβασης για την εταιρεία. «Η ασάφεια στην αποτύπωση των διαστάσεων αυτών μπορεί επομένως να υπονομεύσει ένα την ικανότητα του επενδυτή να συγκρίνει τις επιδόσεις και τους στόχους μεταξύ των εταιρειών», αναφέρεται χαρακτηρισιτκά.
(mononews.gr)
Το TCFD θέτει το πλαίσιο των γνωστοποιήσων που σχετίζονται με το κλίμα, οι οποίες θα μπορούσαν επενδυτικές, πιστωτικές και ασφαλιστικές αποφάσεις και, με τη σειρά τους, να επιτρέψουν στα ενδιαφερόμενα μέρη να κατανοήσουν καλύτερα τις συγκεντρώσεις των περιουσιακών στοιχείων που σχετίζονται με τον άνθρακα στα οικονομικά έκθεση του τομέα και του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα.