Είναι καιρός να μάθουμε από τα λάθη που έγιναν στο όνομα της χρηματοδότησης για το κλίμα, καθώς γίνεται όλο και πιο σαφές ότι βασικά ζητήματα όπως η μείωση των εκπομπών έχουν αποξενώσει τις τοπικές κοινότητες και έχουν τροφοδοτήσει πολιτικές εντάσεις. Αυτό σύμφωνα με τον Daniel Hanna, επικεφαλής της ομάδας βιώσιμης και μεταβατικής χρηματοδότησης της Barclays Plc.
.
«Μία από τις προκλήσεις με μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης για το κλίμα είναι ότι δεν αφιερώσαμε αρκετό χρόνο στο να σκεφτούμε τον αντίκτυπο» στις τοπικές κοινότητες, δήλωσε ο Hanna σε συνέντευξή του. Και αυτό «οδήγησε σε αποξένωση και δεν οδήγησε σε πολιτική υποστήριξη».
Η χρηματοδότηση για το κλίμα έχει γίνει στόχος των συντηρητικών πολιτικών, οι οποίοι έχουν κατακρίνει τον στόχο της μηδενικής εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050 ως αδύνατο να συνδυαστεί με την οικονομική ανάπτυξη. Στις ΗΠΑ, ο υπουργός Ενέργειας Κρις Ράιτ έχει φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίσει τη μηδενική εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου ως «τρομερή» και «απειλητική» ατζέντα που τελικά θα φτωχύνει τις κοινότητες.
Ο Hanna λέει ότι τα διδάγματα από τα λάθη της ατζέντας για τη χρηματοδότηση της κλιματικής αλλαγής πρέπει τώρα να εφαρμοστούν στις προσπάθειες για τη μονοετίμηση των στρατηγικών για τη διατήρηση της φύσης. «Νομίζω ότι υπάρχει μια ευκαιρία να μην προσπαθήσουμε να αναδημιουργήσουμε τη φύση ως ένα απλώς αναδιαμορφωμένο κλιματικό πρόγραμμα, κάτι που πιστεύω ότι πολλοί προσπαθούν να κάνουν», είπε. Ο Hanna σημειώνει επίσης ότι τα οφέλη της διατήρησης της φύσης είναι πιο πιθανό να είναι προφανή στις τοπικές κοινότητες από τον φαινομενικά πιο αφηρημένο στόχο της μείωσης των παγκόσμιων εκπομπών.
Η Barclays είναι μία από τις τράπεζες που σχεδιάζουν στρατηγικές για να προσελκύσουν επενδυτές στο θέμα της διατήρησης της φύσης και λαμβάνουν μέτρα για τον ποσοτικό προσδιορισμό και την ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών ζημιών ορισμένων μορφών χρηματοδότησης. Αυτό συμβαίνει ενώ οι επιστήμονες προειδοποιούν για κρίση λόγω της εξαφάνισης ειδών.
Τα τελευταία 50 χρόνια, οι πληθυσμοί των άγριων ζώων έχουν μειωθεί κατά σχεδόν τα τρία τέταρτα, γεγονός που έχει οδηγήσει ορισμένους επιστήμονες να προειδοποιήσουν ότι η έκτη μαζική εξαφάνιση ειδών στον κόσμο βρίσκεται σε εξέλιξη. Ένα τέτοιο γεγονός θα αποτελούσε σοβαρή απειλή για την ανθρώπινη ζωή, την οικονομική παραγωγή και τις προσπάθειες μετριασμού της κλιματικής αλλαγής.
«Η χρηματοδότηση είναι παγκόσμια, οπότε μας αρέσουν τα πράγματα που είναι εμπορεύσιμα, κλιμακωτά και επαναλαμβανόμενα: κάνεις μια συμφωνία και την επαναλαμβάνεις», είπε η Hanna. «Αλλά η φύση είναι το ακριβώς αντίθετο: είναι πολύπλοκη, είναι τοπική».
Ως αποτέλεσμα αυτής της πολυπλοκότητας, «ο πειρασμός είναι να πούμε: «Εντάξει, πρέπει να κάνουμε τη φύση να μοιάζει περισσότερο με το κλίμα»», αλλά αυτό θα ήταν λάθος, δήλωσε ο Hanna.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, την εγχώρια αγορά της Barclays, η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε ολόκληρη τη χώρα έχει αντιμετωπίσει σε ορισμένες περιπτώσεις το λεγόμενο NIMBYism, όπου οι τοπικές κοινότητες αντιτίθενται στην ανάπτυξη ηλιακών και αιολικών πάρκων και πύργων μεταφοράς. Η βρετανική κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι δεν θα επιτρέψει στους να μπλοκάρουν τα σχέδιά της για καθαρή ενέργεια. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Keir Starmer δηλώνει ότι θέλει οι πολίτες να δουν απτά οφέλη από τις νέες υποδομές, προκειμένου να κερδίσει την υποστήριξη του κοινού.
Η εξασφάλιση της τοπικής αποδοχής για τα έργα που αφορούν τη φύση θα είναι κρίσιμη για την επιτυχία, δήλωσε ο Hanna. Ωστόσο, υπάρχουν μοναδικές προκλήσεις για τη διαμόρφωση συμφωνιών που βασίζονται στη φύση, δεδομένης της τοπικής εστίασης.
«Η φύση ήταν το επόμενο μεγάλο θέμα, αλλά νομίζω ότι τώρα αρχίζει πραγματικά να αναδύεται», είπε. Ο στόχος τώρα για τον χρηματοπιστωτικό τομέα είναι «να αντλήσει διδάγματα» από τις στρατηγικές για το κλίμα, δήλωσε ο Hanna, και αυτό περιλαμβάνει την προσπάθεια να κατανοήσουμε τι «δεν έκαναν σωστά» οι τραπεζίτες.
Πηγή: Bloomberg
Η χρηματοδότηση για το κλίμα έχει γίνει στόχος των συντηρητικών πολιτικών, οι οποίοι έχουν κατακρίνει τον στόχο της μηδενικής εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050 ως αδύνατο να συνδυαστεί με την οικονομική ανάπτυξη.