επενδυτές

Η διαχείριση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και διακυβερνητικών κινδύνων (ESG) θεωρείται πλέον ελάχιστη βέλτιστη πρακτική για τους διαχειριστές κεφαλαίων παγκοσμίως, μια σημαντική αλλαγή σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν ο κίνδυνος και η απόδοση ήταν το μόνο που είχε σημασία. Όμως, παρά τις προόδους αυτές, οι επενδυτικές αποφάσεις που αφορούν την ESG εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά πολύπλοκες.

Οι διαχειριστές που δίνουν βάση σε αυτούς τους κινδύνους πρέπει να παλέψουν με ελλιπείς πληροφορίες και ελάχιστες καθιερωμένες οδηγίες.

Η απότομη δημοφιλία του ESG, έχει δημιουργήσει προβλήματα στους επενδυτές καθώς το να υιθετήσει μία εταιρεία κάποια κριτήρια, δεν την καθιστά αυτόματα σε μία βιώσιμη και μη ριψοκίνδυνη επιλογή για επενδύσεις. 

H εφαρμογή των πρακτικών για περιβάλλον (Environment), κοινωνία (Society) και εταιρική διακυβέρνηση (Corporate Governance) το λεγόμενο ESG αποτελεί μία παγκόσμια επιταγή που ξεκίνησε από το 2010 και είχε ως στόχο να υιοθετήσει η παγκόσμια επιχειρηματική κοινότητα δράσεις που θα κάνουν τις επιχειρήσεις φιλικές προς το περιβάλλον, την κοινωνία αλλά και να έχουν νέους τρόπους επιχειρηματικής διακυβέρνησης.

Tο 2020 ήταν μια κρίσιμη χρονιά για τις επενδύσεις σε περιβαλλοντικά, κοινωνικά και διακυβερνητικά θέματα (ESG), με ρεκόρ εισροών σε προϊόντα ESG, που αυξήθηκαν κατά 140% το 2020, σύμφωνα με τη Moody 's Investors Service.

Τις ριζικές αλλαγές που επέρχονται στον τομέα της παραγωγής «πράσινου» ρεύματος, από τη στιγμή που τελειώνουν σταδιακά οι εγγυημένες (έστω και χαμηλές) τιμές και μπαίνουμε στην εποχή των χρηματιστηριακών αγορών, σηματοδοτούν οι επιχειρηματικές επαφές που πραγματοποιούνται το τελευταίο διάστημα.

Πληροφορίες, αναφέρουν ότι γίνονται συνεχή ραντεβού τα οποία επιδιώκουν κατά κύριο λόγο υφιστάμενοι ή υποψήφιοι επενδυτές ΑΠΕ (αιολικών και κυρίως φωτοβολταϊκών) με ιδιοκτήτες και στελέχη εταιρειών προμήθειας ρεύματος και με στελέχη μεγάλων καταναλωτών, δηλαδή βιομηχανικών επιχειρήσεων.