Ο πρώτος κανόνας του ESG: Μην μιλάτε για ESG

Πόσο θα πρέπει οι εταιρείες να υποκύψουν στην πολιτική αντίδραση ενάντια σε όλα αυτά που αφορούν το ESG και την «αφύπνιση»; Σύμφωνα με τον Joel Makower, Πρόεδρο και Συνιδρυτή του ομίλου GreenBiz οι επιχειρήσεις πρέπει να διατηρούν τις φιλοδοξίες και τις δεσμεύσεις τους για βιωσιμότητα, αλλά κυρίως να κρατούν χαμηλούς τόνους.

.

Οι αντιδράσεις κατά της περιβαλλοντικής, κοινωνικής στρατηγικής και στρατηγικής διακυβέρνησης των εταιρειών είναι σχετικά πρόσφατες και απέκτησαν γρήγορα απήχηση, προϊόν του εξαιρετικά αποτελεσματικού θαλάμου αντήχησης της ακροδεξιάς πτέρυγας των ΗΠΑ που αποτελείται από καλωδιακές ειδήσεις, podcasts, ροές ειδήσεων και ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης.

Το ESG, φυσικά, υπάρχει εδώ και χρόνια και έχει αποκτήσει σημαντική επιρροή στον τρόπο με τον οποίο οι εταιρείες και οι επενδυτές επικοινωνούν σχετικά με τη βιωσιμότητα και, όλο και περισσότερο, τον τρόπο με τον οποίο οι επιχειρηματικοί πελάτες αλληλεπιδρούν με εταιρείες σε μια σειρά κοινωνικών και περιβαλλοντικών θεμάτων. Οι αξιολογήσεις ESG έχουν γίνει mainstream, αν και ελαττωματικές, και ενσωματώνονται στους υπολογισμούς κινδύνου των τραπεζών, των ασφαλιστών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Καθώς περισσότερες εταιρείες άρχισαν να οργανώνονται γύρω από τις μετρήσεις ESG, το ESG έγινε επίσης το επίκεντρο των υπευθύνων χάραξης πολιτικής.

Οι συντηρητικοί έχουν μπει σε θέση μάχης. Καθώς οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο δημιούργησαν κανονισμούς που απαιτούν από τις εταιρείες να αποκαλύπτουν μετρήσεις ESG ή που ενσωματώνουν κριτήρια ESG σε προμήθειες, επενδύσεις και άλλες δραστηριότητες, το θέμα έγινε αλεξικέραυνο για τους συντηρητικούς και ξεκίνησε μία εκστρατεία της ακροδεξιάς κατά του «woke», ενός απροσδιόριστου και περιεκτικού όρου που αναφέρεται σχεδόν σε οποιαδήποτε πολιτική ή δραστηριότητα που θυμίζει προοδευτική σκέψη - ανησυχίες όπως η διαφορετικότητα, η ισότητα και η ένταξη. Δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+· τα περισσότερα ζητήματα κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης· την προστασία του περιβάλλοντος και ιδίως την πολιτική για το κλίμα· και σχεδόν κάθε άλλο ζήτημα που εμπίπτει στην ομπρέλα ESG.

Ο «ξύπνιος καπιταλισμός» έχει γίνει το επίθετο της επιλογής να απορρίπτονται τέτοιες δραστηριότητες ποικιλοτρόπως ως ακατάλληλες, ελιτίστικες ή αποσυνδεδεμένες από την επιχείρηση της παραγωγικότητας και των κερδών. Ως αποτέλεσμα, ένα μεγάλο μέρος της ατζέντας για την αειφορία δέχεται επιθέσεις από ένα μικρό αλλά θορυβώδες τμήμα και τους συμμάχους του στα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική.

Η αντίδραση κατά του ESG είναι, χωρίς αμφιβολία, μια άμεση αντανάκλαση της δύναμής της να ανακατευθύνει τεράστια χρηματικά ποσά και επιρροή μακριά από εταιρείες ορυκτών καυσίμων και άλλους ρυπαντές, καθώς και από εταιρείες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, εκμεταλλεύονται την παιδική εργασία και άλλους που θεωρούνται αντίθετοι με μια δίκαιη και βιώσιμη οικονομία.

Το ESG επηρεάζει τρισεκατομμύρια δολάρια μετοχικού κεφαλαίου και κεφαλαίου κίνησης, για να μην αναφέρουμε τη φήμη και άλλα άυλα στοιχεία χιλιάδων εταιρειών, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητάς τους να έχουν πρόσβαση σε κεφάλαια, να προσελκύουν ταλέντα και να ανταγωνίζονται για κυβερνητικές συμβάσεις.

Και αυτό αποτελεί απειλή για όσους επιθυμούν να αποσπάσουν κάθε δολάριο, ευρώ και γιουάν από το status quo.

Παρατάξεις για τα γεγονότα

Πώς, λοιπόν, ανταποκρίνονται οι εταιρείες σε έναν κόσμο όπου οι φατρίες διαψεύδουν τα γεγονότα και όπου η πολιτική έχει γίνει περισσότερο επιτελεστική παρά παραγωγική;

Εν ολίγοις, λίγες εταιρείες φαίνεται να μειώνουν τις δεσμεύσεις και τους στόχους τους για ESG, αν και ορισμένες έχουν αναβάλει τις ημερομηνίες-στόχους τους, φαινομενικά άσχετες με την κίνηση κατά του ESG και περισσότερο συνδεδεμένες με τις τιμές της ενέργειας, τις διαταραχές της εφοδιαστικής αλυσίδας και άλλες γεωπολιτικές διαταραχές. Αλλά η δράση για το κλίμα κυλάει, σε μεγάλο βαθμό αμείωτη, και μια χούφτα αυτόκλητων πολεμιστών πολιτισμού δεν είναι πιθανό να επιβραδύνει τα πράγματα.

Πράγματι, οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν διαμηνύσει συντριπτικά ότι σχεδιάζουν να συμμορφωθούν με τις αναμενόμενες απαιτήσεις γνωστοποίησης κλιματικού κινδύνου που εξετάζει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντίστοιχα, ανεξάρτητα από το πότε θα γίνουν νόμος, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της PwC και της Workiva σε 300 ανώτερα εταιρικά στελέχη σε δημόσιες εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ με έσοδα τουλάχιστον 500 εκατομμυρίων δολαρίων. Πολλές άλλες μεγάλες εταιρείες έχουν φιλόδοξους στόχους μείωσης του άνθρακα για το 2030 ή το 2050 από τους οποίους αποκλίνουν με δική τους ευθύνη.

Ωστόσο, οι εταιρείες, πολλές ήδη επιφυλακτικές να μιλήσουν για τους στόχους και τα επιτεύγματά τους στη βιωσιμότητα, φαίνεται να φιμώνονται περαιτέρω όταν πρόκειται για τέτοιες δραστηριότητες.

Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς το κλειδί της επιτυχίας είναι η επιδίωξη επιθετικών στόχων χωρίς να γίνεται πολύς θόρυβος γι' αυτό.

Για παράδειγμα, αυξάνουμε τα μηνύματα σχετικά με την αποδοτικότητα, διότι, ακόμη και αν δεν πιστεύεται ότι η κλιματική αλλαγή είναι πραγματική, η αποδοτικότητα - ένας βασικός παράγοντας που συμβάλλει στην ανθεκτικότητα του κλίματος - αφορά την αποφυγή της σπατάλης, κάτι στο οποίο όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε.

Ο Scott Nadler, μακροχρόνιος σύμβουλος βιωσιμότητας (και περιστασιακός συνεργάτης του GreenBiz), προσέφερε πρόσφατα στο LinkedIn αρκετούς «Κανόνες για την πλοήγηση στους πολέμους των ESG». Μεταξύ αυτών: «Αν αντιμετωπίσετε αντιδράσεις για το ESG από το Διοικητικό Συμβούλιο ή τη C-Suite, προσπαθήστε να διακρίνετε τις "ειλικρινείς αντιρρήσεις" από τις "ανειλικρινείς αντιρρήσεις". Υπάρχουν πολύ καλοί λόγοι για να αμφισβητήσουμε πολλά από αυτά που γίνονται στο όνομα του ESG. Υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές αλλά πολύ λίγη ουσία. Πάρα πολλοί «κλιματικοί Ολυμπιακοί Αγώνες» για το ποιος μπορεί να ξεκινήσει τη μεγαλύτερη, πιο τολμηρή δέσμευση. Στην ορολογία των πωλήσεων, αυτά τα ερωτήματα θα ονομάζονταν "ειλικρινείς αντιρρήσεις", αυθεντικές δηλώσεις ανεκπλήρωτων αναγκών. Οι ειλικρινείς αντιρρήσεις πρέπει να ακουστούν, να αναγνωριστούν και να αντιμετωπιστούν».

Από την άλλη, είπε, είναι «ανειλικρινείς αντιρρήσεις», πράγματα που «δεν μπορούν πραγματικά να ικανοποιηθούν. Δεν θα έκανε τη διαφορά ακόμα κι αν τα αντιμετωπίζατε. Πολλές από τις ανειλικρινείς αντιρρήσεις για το ESG είναι προπέτασμα καπνού για πολιτικές επιδόσεις και ενορχηστρωμένη οργή. Άλλες είναι επιθέσεις σε οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης ή περιορισμού των επιχειρήσεων. Αυτές οι ανειλικρινείς αντιρρήσεις δίνουν επίσης άδεια σε εκείνους που ποτέ δεν αγόρασαν πραγματικά τις προσπάθειες ESG, αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν ένα ισχυρό επιχείρημα εναντίον τους».

Τα ενδιαφερόμενα μέρη θα συνεχίσουν να πιέζουν τις εταιρείες να συμμετέχουν περισσότερο και να αντιμετωπίζουν πιο ηχηρά στην αντιμετώπιση ενός ευρέος φάσματος κοινωνικών δεινών, ακόμη και πραγμάτων για τα οποία μια εταιρεία δεν έχει άμεση ευθύνη. Και οι συντηρητικοί πολιτικοί θα συνεχίσουν να καταγγέλλουν αυτές τις πρωτοβουλίες, προσπαθώντας ακόμη και να τις ματαιώσουν, συχνά εφαρμόζοντας τόσο ασαφείς και σαρωτικές πολιτικές που είναι πιο πιθανό να οδηγήσουν τις πρωτοβουλίες ESG υπόγεια παρά να τις σταματήσουν εντελώς.

Υπενθυμίζουμε ότι λιγότερο από 48 ώρες μετά την αποτυχία την περασμένη εβδομάδα της Silicon Valley Bank, ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ron DeSantis κατηγόρησε την κατάρρευση της τράπεζας για την εστίασή της σε θέματα διαφορετικότητας. 

Σίγουρα, όπως σημειώνει ο Nadler, το ESG χρειάζεται διόρθωση. Οι αξιολογήσεις, η γλώσσα, ολόκληρη η νοοτροπία είναι ώριμη για επανεξέταση - για παράδειγμα, διαχωρίζοντας τον κίνδυνο (που ενδιαφέρει κυρίως τους επενδυτές) από τον αντίκτυπο (που ενδιαφέρει τα περισσότερα ενδιαφερόμενα μέρη). Αλλά αυτό δεν είναι πιθανό να συμβεί γρήγορα, αν όχι καθόλου. 

Εν τω μεταξύ, ένας σχετικά μικρός κύκλος ιδεολόγων θέλει να καταργήσει δραστηριότητες που σχετίζονται με το ESG και να επικαλέσει και να τιμωρήσει τις εταιρείες που εμπλέκονται σε αυτές.

Το συμπέρασμα είναι να μην μιλάτε για ESG. Αλλά μην σταματήσετε να πιέζετε για ένα πιο βιώσιμο αύριο.