Ποιος επωφελείται από τον αγώνα κατά του ESG;

Αρκετά πολιτειακά νομοθετικά σώματα άρχισαν πρόσφατα να τιμωρούν τις επενδυτικές εταιρείες που λαμβάνουν υπόψη τα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και διακυβερνητικά δεδομένα (ESG) κατά τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων.

Ο Elon Musk έγραψε στο Twitter: "Η ESG είναι μια απάτη. Έχει γίνει όπλο από ψεύτικους πολεμιστές της κοινωνικής δικαιοσύνης". Σε άρθρο γνώμης στην εφημερίδα The Wall Street Journal, ο πρώην αντιπρόεδρος Μάικ Πενς αναφέρει ότι οι επενδύσεις που χρησιμοποιούν τις αρχές ESG είναι πολιτικά καθοδηγούμενες και αποτελούν μέρος ενός σχεδίου της  αριστεράς για την κατάκτηση της εταιρικής Αμερικής.

Ενώ όλα αυτά μπορεί να είναι μια σπουδαία ρητορική για να κινητοποιηθεί μια πολιτική βάση, μαζί με τους μπαμπούλες της CRT (Critical Race Theory) και της DEI (Diversity, Equity, and Inclusion), το ερώτημα είναι, ποιος είναι ο απώτερος στόχος αυτού του αγώνα και ποιον ωφελεί;

Στην περίπτωση των πολιτειακών νομοθετικών σωμάτων, τα περισσότερα προέρχονται από πολιτείες όπου τα ορυκτά καύσιμα συμβάλλουν σημαντικά στην τοπική οικονομία τους. Είναι λογικό ότι προσπαθούν να προστατεύσουν τις θέσεις εργασίας και τα φορολογικά έσοδα. Ωστόσο, αν πραγματικά υποκινούνται από αίσθημα καθήκοντος απέναντι στους ψηφοφόρους τους, δεν θα έπαιρναν τον χρόνο να δουν τι πραγματικά συμβαίνει όταν πρόκειται για τα ορυκτά καύσιμα; Όλες οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες μετατρέπουν τους στόλους τους από τους κινητήρες εσωτερικής καύσης (ICE) σε ηλεκτρικούς με μπαταρίες. Οι περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας καταργούν σταδιακά τα εργοστάσια άνθρακα και πραγματοποιούν μαζικές επενδύσεις σε ηλιακή, αιολική ενέργεια και αποθήκευση. Θα ήταν λογικό, αντί να προστατεύουν μια ετοιμοθάνατη βιομηχανία, να επικεντρωθούν σε προγράμματα επανακατάρτισης θέσεων εργασίας και σε κίνητρα για να φέρουν εταιρείες νέας οικονομίας στις πολιτείες τους.

Και τι γίνεται με το ρίσκο;  Οι μετρήσεις ESG που βασίζονται σε σκληρά δεδομένα βοηθούν τον διαχειριστή επενδύσεων μόνο να κατανοήσει καλύτερα τον κίνδυνο και τη λειτουργική κατάσταση μιας εταιρείας ή ενός δήμου. Αυτό είναι σύμφωνο με το καθήκον των διαχειριστών κεφαλαίων. 

Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι στη Γιούτα, για παράδειγμα, είναι αναστατωμένοι που η S&P αξιολόγησε τον περιβαλλοντικό κίνδυνο της πολιτείας ως αρνητικό. Το σκεπτικό της S&P είναι λόγω των "μακροπρόθεσμων προκλήσεων όσον αφορά την παροχή νερού, η οποία θα μπορούσε να παραμείνει περιορισμός για την οικονομία της". Εάν κάποιος πρόκειται να επενδύσει σε δημοτικά ομόλογα της Γιούτα, δεν είναι σημαντικό να κατανοήσει όλους τους κινδύνους που συνδέονται με την επένδυση; Η δύση αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα ξηρασίας που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, και η S&P έχει απόλυτο δικαίωμα να προσαρμόσει τον επενδυτικό κίνδυνο της πολιτείας ως αποτέλεσμα. Και οι διαχειριστές επενδύσεων εκπληρώνουν το καθήκον τους αποδεχόμενοι και ενσωματώνοντας αυτές τις πληροφορίες στην επενδυτική τους ανάλυση.

Τώρα, αυτό δεν σημαίνει ότι οι επενδύσεις ESG δεν έχουν τα ελαττώματά τους. Η Blackrock συνεχίζει να εμπορεύεται το αμοιβαίο κεφάλαιό της "ESG Aware" παρά το γεγονός ότι κατέχει εταιρείες που δεν έχουν επίγνωση, όπως η ExxonMobilXOM -1,3%, η McDonalds και η Raytheon, και ο κλάδος αξίζει πράγματι κριτική λόγω αυτής της "λιγότερο κακής" φιλοσοφίας των επενδύσεων. Επίσης, εξισώνει λανθασμένα την επένδυση ESG με τη βιώσιμη επένδυση, ενώ δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Αλλά οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για τη διαφορά μεταξύ ESG και βιώσιμης επένδυσης. Με απλά λόγια, η επένδυση ESG δεν είναι επένδυση με εγρήγορση - είναι επένδυση με διευρυμένη δέουσα επιμέλεια. Η διαδικασία βοηθά τους επενδυτικούς συμβούλους να εκπληρώσουν το καθήκον εμπιστοσύνης που έχουν απέναντι στους πελάτες τους, εξετάζοντας όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση μιας εταιρείας - όχι μόνο τα παραδοσιακά θεμελιώδη στοιχεία. Εξετάζει τους συστημικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής, της έλλειψης πόρων και της ανισότητας, και κάνει δύο πράγματα: εξαλείφει τις εταιρείες με μεγαλύτερο κίνδυνο και περιλαμβάνει εταιρείες που επικεντρώνονται σε λύσεις για αυτούς τους συστημικούς κινδύνους. Αυτό μπορεί να κάνει νευρικούς όσους δεν εξελίσσονται με τη νέα οικονομία, όπως οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων και οι πολιτικοί που τις υποστηρίζουν, αλλά προς τα εκεί πηγαίνουν η οικονομία και οι αγορές. Αγνοήστε το με δική σας ευθύνη.