Οι εύπορoι κοιτάζουν πέρα από το ESG για την «κληρονομιά» τους

Tον περασμένο μήνα ότι η νέα καγκελάριος του Ηνωμένου Βασιλείου, Ρέιτσελ Ριβς, επέσπευσε την εισαγωγή κανονισμών για τους οργανισμούς αξιολόγησης περιβαλλοντικών, κοινωνικών και διοικητικών θεμάτων. Από το επόμενο έτος, οι εταιρείες που αξιολογούν τα διαπιστευτήρια ESG των εταιρειών θα ρυθμίζονται από την Αρχή Χρηματοοικονομικής Συμπεριφοράς.

.

Και, αν και η συνεχής ανάπτυξη των κανονισμών ESG είναι απίθανο να έχει εμφανιστεί σε σοβαρές καλοκαιρινές συζητήσεις στη γαλλική Ριβιέρα, υποδηλώνει την πρόθεση της βρετανικής κυβέρνησης να προωθήσει τη διαφάνεια σε έναν συχνά συγκεχυμένο τομέα. Αλλά έχει πραγματικά σημασία για τους πλούσιους επενδυτές;

Τα προβλήματα με την προώθηση επενδύσεων με την ετικέτα «ESG» είναι σαφή: τα τρία χαρακτηριστικά που συνθέτουν το ακρωνύμιο δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι ορίζουν μια ενιαία κατηγορία περιουσιακών στοιχείων - όπως, για παράδειγμα, τα ακίνητα - και οι αντιλήψεις για το τι συνιστά χρηστή διακυβέρνηση, κοινωνική ευθύνη και προστασία του περιβάλλοντος διαφέρουν από άτομο σε άτομο.

Υπάρχει επίσης διαφωνία σχετικά με τον καλύτερο τρόπο για να επενδύσετε σύμφωνα με τις βιώσιμες πεποιθήσεις σας - αν θα πρέπει να αποεπενδύσετε από εταιρείες που δεν τις υποστηρίζουν και έτσι να τους στερήσετε τη χρηματοδότηση, ή να κατέχετε αυτές τις λεγόμενες «καφέ» μετοχές και να χρησιμοποιήσετε τη δύναμή σας ως μέτοχος για να πιέσετε την εταιρεία να αλλάξει τους τρόπους της. Ελλείψει μιας ενιαίας προσέγγισης, οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων και περιουσιακών στοιχείων έχουν βρεθεί καταβεβλημένοι από τον όγκο των δεδομένων που πρέπει να συλλέξουν, να αναλύσουν και να αναφέρουν, «ιδίως δεδομένου του νομικού κινδύνου και του κινδύνου φήμης από την εσφαλμένη αναφορά εν μέσω εξελισσόμενων κανονισμών», επισημαίνει η Emily Pilsworth, διευθύνουσα σύμβουλος της ESG Stream, μιας πλατφόρμας δεδομένων και αναφορών.

Οι αξιολογήσεις ESG για τις εταιρείες και τα επενδυτικά κεφάλαια προορίζονταν ως ένας τρόπος αντιμετώπισης ορισμένων από αυτά τα προβλήματα. Ωστόσο, δεν είναι χωρίς τα δικά τους προβλήματα.  Οι επενδυτές δεν μπορούν να θεωρήσουν καμία από αυτές τις αξιολογήσεις - οι οποίες είναι ένα μόνο από τα πολλά διαθέσιμα εργαλεία για τη μέτρηση των διαπιστευτηρίων βιωσιμότητας των αμοιβαίων κεφαλαίων - ως καθ' οιονδήποτε τρόπο αντικειμενική.

Οι οργανισμοί αξιολόγησης συγκεντρώνουν δεκάδες χιλιάδες διαφορετικά σημεία δεδομένων για κάθε εταιρεία στην οικονομία και στη συνέχεια αποφασίζουν ποια είναι τα πιο σημαντικά. «Πρόκειται πολύ περισσότερο για μια γνώμη σχετικά με το εύρος των διαφορετικών χαρακτηριστικών μιας εταιρείας», εξηγεί ο James Alexander, διευθύνων σύμβουλος της Ένωσης Βιώσιμων Επενδύσεων και Χρηματοδότησης του Ηνωμένου Βασιλείου, ενός φορέα του κλάδου.

Αυτό συχνά σημαίνει ότι διαφορετικοί οργανισμοί αξιολόγησης καταλήγουν σε διαφορετικές αξιολογήσεις. Για το μεγαλύτερο μέρος του κλάδου, αυτό δεν αποτελεί απαραίτητα πρόβλημα. Αλλά για τους επενδυτές και τους διαχειριστές κεφαλαίων, καθιστά απαραίτητο να εμβαθύνουν στις μεθοδολογίες των αξιολογήσεων και να επεξεργαστούν ποιες από αυτές ευθυγραμμίζονται καλύτερα με τις δικές τους προτεραιότητες βιωσιμότητας. Δεν είναι απλώς δυνατόν να εξετάζουμε τις αξιολογήσεις στην ονομαστική τους αξία.

Η επίγνωση ότι οι αξιολογήσεις ESG δεν είναι το ίδιο με τις αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας είναι εξίσου σημαντική. Ενώ η τελευταία είναι ένα μέτρο του πόσο πιθανό είναι να αποπληρώσει ένα δάνειο μια εταιρεία ή μια δικαιοδοσία, μια αξιολόγηση ESG δεν μεταφράζεται το ίδιο εύκολα σε οδηγό κινδύνου ή μελλοντικής επιτυχίας, επειδή δεν μπορεί να προβλέψει γεγονότα ρευστότητας, την οικονομική υγεία ενός οργανισμού ή την ικανότητά του να αποπληρώσει το χρέος.

Επιπλέον, καθώς οι αξιολογήσεις ESG δεν έχουν μακρά ιστορία, δεν είναι ακόμη σαφές κατά πόσον τα διαπιστευτήρια βιωσιμότητας μιας εταιρείας επηρεάζουν τις επιδόσεις της στο μέλλον.

Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα με αυτές τις αξιολογήσεις: ισχύουν μόνο για τις δημόσιες αγορές. Αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν οι ιδιωτικές αγορές ήταν ακόμη σχετικά μικρές. Αλλά οι παγκόσμιες ιδιωτικές αγορές χρέους εκτιμάται τώρα ότι αξίζουν περίπου 2,1 δισ. δολάρια, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Και οι αξιολογήσεις ESG δεν βοηθούν εδώ.

Παρά όλες αυτές τις προκλήσεις, οι ιδιώτες υψηλού πλούτου βρίσκουν μια εναλλακτική οδό μέσα από τη σύγχυση.

«Οι πελάτες μας δεν μιλούν πραγματικά για τις αξιολογήσεις όσο οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων με τους οποίους συνεργαζόμαστε», εξηγεί ο Harlin Singh, παγκόσμιος επικεφαλής βιώσιμων επενδύσεων της Citi Private Bank. Μεταξύ αυτών των επενδυτών, παρατηρείται μια διακριτική στροφή προς τον πραγματικό αντίκτυπο των επενδύσεών τους στο σύνολό τους, παρατηρεί η ίδια. 

Ο Singh προσθέτει ότι προχωρούν παραπέρα από το να επενδύουν απλώς υπό το έμβλημα τoy ESG και αναζητούν να δουν πώς οι επενδύσεις μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά προς τη φιλανθρωπία τους. «Οι πελάτες θέλουν μια κληρονομιά», λέει.

Η τάση αυτή δεν φαίνεται να απομακρύνεται. Παρόλο που συνήθως πιστεύεται ότι μόνο οι νεότερες γενιές είναι μυημένες σε θέματα βιώσιμης ανάπτυξης - και πρέπει να πιέσουν τους γονείς τους να διατηρήσουν αυτά τα θέματα στο επίκεντρο των χαρτοφυλακίων τους - η πραγματικότητα φαίνεται να διαφέρει. Ενώ οι millennials και η Gen X ασχολούνται περισσότερο με τις συγκεκριμένες μεθόδους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για βιώσιμες επενδύσεις, η γενιά των γονέων τους ασχολείται εξίσου.

Σύμφωνα με τους διαχειριστές περιουσίας, οι περισσότεροι πλούσιοι πελάτες εξετάζουν όλες τις εταιρείες στις οποίες επενδύουν μέσα από μια οπτική της αειφορίας, αντί να διαθέτουν ένα συγκεκριμένο μέρος του χαρτοφυλακίου τους σε αυτές τις αρχές. Και δεν το κάνουν μόνο για φιλανθρωπικούς λόγους. «[Αυτό] τους επιτρέπει να εντοπίζουν ευκαιρίες που θα αποφέρουν μεγαλύτερες αποδόσεις ή θα έχουν καλύτερη διαχείριση του κινδύνου», λέει ο Singh.

Για όσους προλαβαίνουν να κατανοήσουν τις περιπλοκές της βιώσιμης επένδυσης, η αυξημένη διαφάνεια που προωθείται από τους νέους κανονισμούς θα βοηθήσει. Αλλά υπάρχει ακόμη δουλειά που πρέπει να γίνει.