Όσοι παρακολουθούν στενά τις τάσεις στον τομέα της υποβολής εκθέσεων και της συμμόρφωσης των εταιρειών για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ίσως να αισθάνθηκαν μια αναταραχή τις τελευταίες εβδομάδες. Ξαφνικά, ο ιλιγγιώδης ρυθμός των νέων προτάσεων και των πολύπλοκων απαιτήσεων υποβολής εκθέσεων αντικαταστάθηκε από μια αξιοσημείωτη επιβράδυνση του ρυθμού της μεταρρύθμισης. Οι επικεφαλής των επιχειρήσεων θα πρέπει να προσεγγίσουν προσεκτικά αυτή τη νέα φάση στο ταξίδι της βιωσιμότητας, διότι τα λάθη που γίνονται τώρα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σημαντικές προκλήσεις στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
.
Σύμφωνα με το fnlondon.com, στις ΗΠΑ, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αναμένεται να υποχωρήσει από τον προτεινόμενο Κανόνα Γνωστοποίησης για το Κλίμα Scope 3, ο οποίος θα απαιτούσε από τις εταιρείες να αναφέρουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που προέρχονται από τις αλυσίδες εφοδιασμού τους, και ένα πρόσφατα εισαχθέν νομοσχέδιο με την ονομασία Protect Farmers from the SEC Act επιδιώκει να περιορίσει την αναφορά των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για τα γεωργικά προϊόντα. Στην Ευρώπη, παρόλο που οι εργασίες για το ορόσημο Green Deal συνέχισαν να παρουσιάζουν πρόοδο, υπήρξαν κάποιες σταδιακές οπισθοδρομήσεις σε άλλους τομείς, κυρίως στη ρύθμιση των χημικών ουσιών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθυστέρησε τη σημαντική μεταρρύθμιση του κανονισμού REACH, ο οποίος διέπει την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τον περιορισμό των χημικών ουσιών και τη χρήση τους σε προϊόντα που κυμαίνονται από λιπάσματα έως κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα και καλλυντικά.
Αυτές οι εξελίξεις σε έναν κατά τα άλλα ταχέως εξελισσόμενο ρυθμό νέων περιβαλλοντικών κανονιστικών πρωτοβουλιών φέρεται να προκλήθηκαν από επιθετικές προσπάθειες πίεσης της βιομηχανίας. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς φέρεται να έχει λάβει περισσότερες από 10.000 επιστολές σχολίων από εταιρείες που ανησυχούν για τις οικονομικές και υλικοτεχνικές προκλήσεις που συνεπάγεται η συμμόρφωση με το πεδίο εφαρμογής 3. Πιστεύεται επίσης ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποκύπτει στις πιέσεις της βιομηχανίας, και συγκεκριμένα της ευρωπαϊκής χημικής και γεωργικής βιομηχανίας.
Οι υπαναχωρήσεις ήταν αρκετά μεγάλη υπόθεση για να προκαλέσουν σε ορισμένους ειδικούς, πολιτικούς και επαγγελματίες της εταιρικής οικονομίας να εισάγουν την ιδέα ενός πιθανού σημείου καμπής στη βιωσιμότητα. Σε πρόσφατη έρευνα του CNBC, περισσότεροι από τους μισούς (55%) οικονομικούς διευθυντές δημόσιων εταιρειών των ΗΠΑ δήλωσαν ότι αντιτίθενται στην πρόταση της SEC για τη δημοσιοποίηση των στοιχείων για το κλίμα και το 35% δήλωσε ότι είναι «έντονα αντίθετοι». Αναφερόμενος στις εκτιμώμενες 530.000 δολάρια που θα πρέπει να δαπανήσουν οι μεγάλες εταιρείες κάθε χρόνο για να συμμορφωθούν με τον νέο κανόνα, ο David Brown, εταίρος της Alston & Bird, δήλωσε στο CFO Dive ότι βλέπει τους πελάτες του να ετοιμάζονται να ξεκινήσουν πόλεμο με την SEC.
Παρόμοιες αντιδράσεις έχουν αρχίσει να εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα στην Ευρώπη, όπου οι ανησυχίες σχετικά με τις απειλές για τον παγκόσμιο ανταγωνισμό και τις επικείμενες ρυθμίσεις έχουν συμβάλει στην επιβράδυνση του ρυθμού των νέων ρυθμίσεων σε ορισμένους τομείς. Η Nathalie Moll, γενική γραμματέας της EuropaBio, δήλωσε στον Farmers Guardian: «Η αδειοδότηση νέων και καινοτόμων προϊόντων θα ήταν ακόμη πιο δύσκολη από ό,τι είναι ήδη, γεγονός που θα απειλούσε την ανταγωνιστικότητα στην Ε.Ε. Καθώς ο κόσμος αναμένει από την Ευρώπη να ηγηθεί στη λήψη αποφάσεων βάσει στοιχείων, δεν πρέπει να αφήσουμε την πολιτική να υπερισχύσει της επιστήμης».
Είδαμε ακόμη και την επανεισαγωγή ενός όρου στο λεξικό του περιβάλλοντος, της κοινωνίας και της διακυβέρνησης, που ονομάζεται «πράσινη απόκρυψη» (green hushing), σύμφωνα με τον οποίο η ανησυχία είναι ότι πολλές επιχειρήσεις αρχίζουν να αποφεύγουν να δημοσιοποιούν τις πρωτοβουλίες τους για τη βιωσιμότητα, φοβούμενες ότι θα εξεταστούν πολύ προσεκτικά.
Θα μπορούσε να είναι δελεαστικό για τους επικεφαλής των επιχειρήσεων να αρχίσουν να αμφισβητούν τη σοφία των συνεχιζόμενων επενδύσεών τους σε περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες, εν μέσω αυτής της αλλαγής του κλίματος των εταιρικών εκθέσεων βιωσιμότητας. Βρισκόμαστε στην αρχή ενός σημείου καμπής μακριά από την ταχεία περιβαλλοντική ρύθμιση, και μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να αρχίσουμε να επιβραδύνουμε τις προετοιμασίες για την προληπτική συμμόρφωση
Στην πραγματικότητα, οι αποφάσεις που λαμβάνουν οι επικεφαλής των επιχειρήσεων τώρα, όταν το κίνημα ESG εισέρχεται στην εφηβική φάση της ταχείας ανάπτυξης που συνδυάζεται με ευμετάβλητες διακυμάνσεις της διάθεσης, θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο τόσο στην ικανότητά τους να πλοηγηθούν στην εφαρμογή των νέων κανόνων όσο και στη φήμη τους, καθώς το καταναλωτικό αίσθημα συνεχίζει να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην εταιρική υπευθυνότητα. Με απλά λόγια, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος οι επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται την παρούσα στιγμή ως ευκαιρία για να απομακρυνθούν από το ESG να βρεθούν σύντομα στη λάθος πλευρά της ιστορίας.
Υπάρχουν μερικοί λόγοι γι' αυτό. Πρώτον, υπάρχει η υπάρχουσα δυναμική. Ενώ ο κανόνας Scope 3 για τις εκπομπές της SEC και το πρόγραμμα REACH της Ε.Ε. είναι πράγματι σημαντικά νομοθετήματα που έχουν συναντήσει εμπόδια, αναρίθμητοι άλλοι παγκόσμιοι, ομοσπονδιακοί και τοπικοί κανονισμοί με προσανατολισμό τη βιωσιμότητα εισάγονται σχεδόν καθημερινά. Στις τελευταίες από αυτές περιλαμβάνεται η υιοθέτηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση της οδηγίας για την υποβολή εκθέσεων εταιρικής βιωσιμότητας (CSRD) τον Νοέμβριο, η οποία θα απαιτεί από τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ε.Ε. να δημοσιοποιούν πληροφορίες σχετικά με τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπό τους. Αυτό, φυσικά, είναι πολύ παρόμοιο με την απαίτηση που συζητείται στον κανόνα για τις εκπομπές Scope 3 της SEC.
Σε συνδυασμό με την ανακοίνωση αυτή, το Συμβούλιο για την Περιβαλλοντική Ποιότητα του Λευκού Οίκου ανακοίνωσε ότι όλοι οι προμηθευτές της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ ενδέχεται σύντομα να υποχρεούνται να γνωστοποιούν τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις με τυποποιημένο τρόπο μέσω του CDP, του παγκόσμιου μη κερδοσκοπικού οργανισμού που διαχειρίζεται το παγκόσμιο σύστημα περιβαλλοντικής γνωστοποίησης για εταιρείες, πόλεις, πολιτείες και περιφέρειες.
Οι μελετητές της ιστορίας των κανονιστικών ρυθμίσεων και της συμμόρφωσης θα αναγνωρίσουν αμέσως αυτό το μοτίβο των μεγάλων πρωτοσέλιδων ανακοινώσεων μεταρρυθμίσεων, που ακολουθούνται από την αντίδραση του κλάδου και μια σειρά από μικρότερες, πιο τεχνικές περιφερειακές απαιτήσεις που εφαρμόζονται, έως ότου οι εταιρείες αναγκαστούν τελικά να συμμορφωθούν, αν θέλουν να ανταγωνιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για την ίδια πεπατημένη πορεία που οδήγησε τελικά στην υιοθέτηση του Sarbanes-Oxley, του Dodd-Frank και της οδηγίας για τις αγορές χρηματοπιστωτικών μέσων (MiFID) και τελικά μεταμόρφωσε τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές.
Σε όλα αυτά τα παραδείγματα, υπήρχαν πολλές εταιρείες που έκαναν το βήμα, δεσμεύτηκαν να μετασχηματίσουν τις δραστηριότητές τους και βγήκαν από την άλλη πλευρά πιο δυνατές από την εμπειρία αυτή. Υπήρχαν επίσης πολλοί που αντιστάθηκαν, πολέμησαν το αναπόφευκτο της μεταρρύθμισης και - όταν ήρθε η ώρα να πάρουν δύσκολες αποφάσεις - ήταν απροετοίμαστοι να τηρήσουν τις προθεσμίες συμμόρφωσης και έπρεπε να αγωνιστούν για να καλύψουν τις καθυστερήσεις.
Είτε πρόκειται για τον κλασικό μύθο της μικρής κόκκινης κότας είτε για τα παραδείγματα των τραπεζικών αντιδράσεων στη χρηματοπιστωτική μεταρρύθμιση, η ιστορία μας υπενθυμίζει συνεχώς ότι εκείνοι που προετοιμάζονται επιμελώς για ένα αβέβαιο μέλλον είναι εκείνοι που ευημερούν περισσότερο όταν ο κόσμος αλλάζει γύρω τους. Τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να μείνετε αμέτοχοι καθώς οι αλλαγές στροβιλίζονται στον κόσμο της συμμόρφωσης με την ESG.
Πολλοί πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποκύπτει στις πιέσεις της βιομηχανίας, και συγκεκριμένα της ευρωπαϊκής χημικής και γεωργικής βιομηχανίας.