Η COP30, που θα διεξαχθεί τον Νοέμβριο στο Βελέμ της Βραζιλίας, παρουσιάζεται ως ένα ακόμη κρίσιμο σταυροδρόμι για την παγκόσμια δράση απέναντι στην κλιματική κρίση. Ωστόσο, η εμπειρία των προηγούμενων δεκαετιών αφήνει αμφιβολίες για το κατά πόσο η διεθνής κοινότητα μπορεί να πετύχει κάτι περισσότερο από μεγαλόστομες δηλώσεις.
.
Σύμφωνα με ανάλυση του Earth.Org (8/9/2025), τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που εξηγούν γιατί οι περιβαλλοντικές συνθήκες αποτυγχάνουν να παράξουν ουσιαστικά αποτελέσματα:
-
Ασαφής διατύπωση
Πολλές συμφωνίες χρησιμοποιούν ευέλικτους όρους όπως «λογικό» ή «ανάλογο», διευκολύνοντας την αποδοχή τους αλλά υπονομεύοντας τη δεσμευτικότητά τους. Όταν τα όρια είναι θολά, η εφαρμογή γίνεται υπόθεση πολιτικής βούλησης κι όχι κανόνας. -
Υπερβολική ευρύτητα
Όσο πιο γενική είναι μια συμφωνία και όσο περισσότεροι οι συμμετέχοντες, τόσο πιο δύσκολο είναι να υπάρξει πραγματική σύγκλιση. Οι περιφερειακές ή στοχευμένες συμφωνίες δείχνουν συχνά μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. -
Έλλειψη βάθους και μηχανισμών επιβολής
Χωρίς ξεκάθαρους ελεγκτικούς μηχανισμούς ή κυρώσεις για τη μη συμμόρφωση, οι συμφωνίες μένουν κενά πλαίσια. Η απουσία «δοντιών» τις μετατρέπει σε πολιτικές δηλώσεις καλών προθέσεων.
Η ιστορία δείχνει πως το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ για τη μείωση των χλωροφθορανθράκων πέτυχε ακριβώς επειδή είχε σαφές, μετρήσιμο στόχο και ισχυρό σύστημα επιβολής. Στον αντίποδα, οι κλιματικές συνθήκες πάσχουν από υπερβολική γενικότητα και ανεπαρκή έλεγχο.
Καθώς πλησιάζει η COP30, το ερώτημα είναι αν οι ηγέτες θα μπορέσουν να αποφύγουν αυτά τα τρία δομικά λάθη. Η ανάγκη για σαφήνεια, ρεαλιστικά όρια και ουσιαστική λογοδοσία δεν είναι πια θεωρητική· είναι όρος επιβίωσης.
Πηγή: Earth.Org
Συνήθως οι κλιματικές συνθήκες πάσχουν από υπερβολική γενικότητα και ανεπαρκή έλεγχο.