Η πολιτική, η επιστήμη και το δίκαιο δεν είναι οι μόνοι τομείς που μπορούν να επηρεάσουν την πολιτική για την κλιματική αλλαγή — όταν πρόκειται για άμεσες παρεμβάσεις, η τέχνη δεν πρέπει να υποτιμάται, σύμφωνα με τους ειδικούς του κλάδου.
.
Οι τέχνες έχουν «ουσιώδη» ρόλο στη διαμόρφωση της περιβαλλοντικής διακυβέρνησης, σύμφωνα με τον οργανισμό που επιβλέπει το πρόγραμμα τέχνων της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς (UNOC), η οποία ξεκινά στις 9 Ιουνίου στη Νίκαια της Γαλλίας.
Σύμφωνα με τον Markus Reymann, συνδιευθυντή του ιδρύματος σύγχρονης τέχνης και υπεράσπισης TBA21 Thyssen-Bornemisza Art Contemporary, η τέχνη και ο πολιτισμός μπορούν να «αναζωογονήσουν τις σχέσεις» με το περιβάλλον και όσους το κατοικούν.
Στην UNOC, το TBA21 θα επιβλέπει περίπου 20 δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων εκθέσεων, εργαστηρίων και συζητήσεων, με σκοπό την ευαισθητοποίηση και την εμπλοκή του κοινού σε θέματα που αφορούν τον ωκεανό, όπως οι αναγεννητικές πρακτικές και η βιωσιμότητα. Οι πρωτοβουλίες «επιβεβαιώνουν τον ζωτικό ρόλο της πολιτισμού και των τεχνών στη λήψη πολιτικών αποφάσεων υψηλού επιπέδου», σύμφωνα με δήλωση που αποστάθηκε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Η έκθεση «Becoming Ocean: a social conversation about the Ocean» (Γίνοντας ωκεανός: μια κοινωνική συζήτηση για τον ωκεανό) αποτελεί μέρος της UNOC και παρουσιάζει έργα περισσότερων από 20 καλλιτεχνών, «εξερευνώντας τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο ωκεανός», σύμφωνα με τον ιστότοπο της TBA21.
«Η τέχνη μπορεί να καλλιεργήσει και να προωθήσει τη φροντίδα και τη δράση που έχουμε πλέον εξωτερικεύσει σε ειδικούς — οι επιστήμονες θα το φροντίσουν, οι πολιτικοί θα το φροντίσουν... και έτσι [αισθανόμαστε ότι] δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε παρά να καταναλώνουμε και να βγάζουμε χρήματα για να μπορούμε να καταναλώνουμε. Και νομίζω ότι η τέχνη μπορεί να σπάσει αυτό το κατεστημένο», δήλωσε ο Reymann σε βιντεοκλήση στο CNBC.
«Ιστορικά, ίσως η μεγαλύτερη συμβολή των καλλιτεχνών στο πλαίσιο των περιβαλλοντικών κινδύνων είναι να υπενθυμίζουν στην ευρύτερη κοινωνία τι μπορεί να χαθεί. Από τα τοπία του Τέρνερ και τους ουρανούς του Κόνσταμπλ μέχρι τις βόλτες του Ρίτσαρντ Λονγκ στην άγρια φύση, οι καλλιτέχνες μας υπενθυμίζουν την υπεροχή του φυσικού κόσμου», δήλωσε ο Geoffrey Worsdale , διευθυντής του Ιδρύματος Χένρι Μουρ, σε email προς το CNBC.
Ο Worsdale αναφέρθηκε επίσης στο έργο «7000 Oaks» του Γερμανού καλλιτέχνη Joseph Beuys, για το οποίο ο καλλιτέχνης και η ομάδα του φύτεψαν 7.000 δρύες, μία από τις οποίες βρίσκεται έξω από το Henry Moore Institute στο Λιντς της Αγγλίας. «Αναπτύσσεται σταθερά, ενώ η σύγχρονη πόλη στροβιλίζεται γύρω της. Αλλά, όπως γνωρίζουμε, η δρύς μεγαλώνει αργά και ο κόσμος αλλάζει όλο και πιο γρήγορα», δήλωσε ο Worsdale.
Η τέχνη μπορεί να είναι ένας τρόπος για να γίνει η κλιματική κρίση «ευκολότερη στην κατανόηση και στην ανάληψη δράσης», σύμφωνα με την Lula Rappoport, συντονίστρια της κοινότητας στο Gallery Climate Coalition.
«Το μεγαλύτερο εμπόδιο για μια ουσιαστική πολιτική είναι το πόσο αφηρημένη και τεράστια μπορεί να φαίνεται η κλιματική αλλαγή», δήλωσε η Rappoport στο CNBC μέσω email. «Η τέχνη μπορεί να γεφυρώσει αυτό το χάσμα, βοηθώντας μας να κατανοήσουμε δύσκολες έννοιες και να φανταστούμε εναλλακτικά μέλλοντα», είπε. Η Rappoport ανέφερε το Ice Watch London, ένα έργο του 2018 στο οποίο ο καλλιτέχνης Olafur Eliasson μετέφερε 24 μεγάλους πάγους από έναν παγόβουνο στη Γροιλανδία στο Λονδίνο, ως παράδειγμα του «πώς η τέχνη μπορεί κυριολεκτικά να φέρει μακρινές έννοιες κοντά στο σπίτι μας».
Οι τέχνες έχουν «ουσιώδη» ρόλο στη διαμόρφωση της περιβαλλοντικής διακυβέρνησης, σύμφωνα με τον οργανισμό που επιβλέπει το πρόγραμμα τέχνων της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς.