Το S στο ESG

Το τελευταίο διάστημα, όλο και περισσότερο ακούμε τον όρο ESG, ο οποίος αναφέρεται σε Περιβαλλοντικά (E) και Κοινωνικά (S) κριτήρια και πρότυπα, καθώς και πρότυπα για την Διακυβέρνηση (G), τα οποία καλούνται να χρησιμοποιήσουν οι επιχειρήσεις στις επενδύσεις τους. Σκοπός είναι προαγωγή της εταιρικής ευθύνης, η οποία συνδέεται άρρηκτα με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) των Ηνωμένων Εθνών.

Η βιβλιογραφία και αρθρογραφία που αφορά στο Περιβαλλοντικό κομμάτι και σε αυτό της Διακυβέρνησης είναι αρκετά εκτενής, με το Κοινωνικό να αφήνεται στα μετόπισθεν, για δύο κυρίως λόγους. Είναι δύσκολη τόσο η καταγραφή όσο και η αξιολόγησή του. Ως αποτέλεσμα, δεν υφίσταται ακόμη ένα σαφές πλαίσιο βάσει του οποίου μπορεί να αποτυπωθεί η συμβολή της ασφαλιστικής αγοράς στο Κοινωνικό κομμάτι του ESG, αυτό που θα ονομάζαμε κοινωνικό αποτύπωμα, αντίστοιχα προς την έκφραση περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Πώς όμως μπορούμε να ορίσουμε το κοινωνικό αποτύπωμα της ασφαλιστικής αγοράς και το τι περιλαμβάνει; Επιπλέον, τι γίνεται όταν σε κάποιες περιπτώσεις έρχεται σε αντίθεση με το περιβαλλοντικό αποτύπωμα; Θεωρητικά, κάθε οικονομική δραστηριότητα που προκαλεί ανάπτυξη, δυνητικά συνεισφέρει στην κοινωνία, αυξάνοντας το “S”  της εκάστοτε εταιρίας. Ταυτόχρονα όμως, μια οικονομική δραστηριότητα μπορεί δυνητικά να επιβαρύνει το “E” της εταιρίας, εάν η εν λόγω δραστηριότητα είναι επιβλαβής για το περιβάλλον ή εάν αγνοεί κάποια από τα πρότυπα που έχουν τεθεί για το δεύτερο. Παράλληλα, η καταγραφή, αξιολόγηση και ανάλυση του παράγοντα “E” στηρίζεται κατά βάση σε επιστημονικά κριτήρια ενώ το κοινωνικό κομμάτι – “S” – βασίζεται σε στοιχεία από κοινωνικές συμφωνίες σε διεθνές επίπεδο όπως η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Επιπλέον, υπάρχουν καταγραφές στατιστικών στοιχείων, όπως η μεταβολή του αριθμού των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Παρόλα αυτά, είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτη και σίγουρα δύσκολο να αξιολογηθεί η τυχόν συμμετοχή της ασφαλιστικής αγοράς ή της εκάστοτε εταιρίας στη μείωση του αριθμού των ανθρώπων που ζουν στο όριο της φτώχειας.

Αντίθετα με τα υπόλοιπα δύο κομμάτια του ESG, το “E” και το “G”, τα οποία έχουν λάβει πολλή μεγαλύτερη προσοχή από την πρώτη αναφορά του όρου στην έκθεση της Πρωτοβουλίας των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα το 2005, το κομμάτι του “S” παραμένει σε σχετικά πρωτόλεια επεξεργασία. Έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια προσπάθειες καταγραφής οι οποίες αντιστοιχίζουν – όσο αυτό είναι εφικτό – τα περιβαλλοντικά κριτήρια με σχετικά κοινωνικά, και άλλες που εστιάζουν στο ανθρώπινο κομμάτι με εκ βάθρου διαφορετική προσέγγιση.

Αυτό που διαισθητικά είναι εύληπτο, είναι ότι ο Κλάδος της Ασφάλισης προσφέρει στο μέσο ασφαλισμένο άτομο, διότι το βοηθά να επανακάμψει από μια φυσική καταστροφή, να λάβει βοήθεια για μια ασθένεια ή/και ένα ατύχημα, να προγραμματίσει καλύτερα τη ζωή του και να έχει οικονομική σταθερότητα. Κάποιες φορές, υποκαθιστά την ίδια την πρωτοβάθμια φροντίδα των ασφαλισμένων. Υπό αυτή την έννοια η ασφαλιστική αγορά έχει εγγενή την έννοια του “S” στον πυρήνα και το DNA της. Η μέτρηση όμως της επίπτωσης των δράσεων αυτών, όπως προαναφέρθηκε, είναι το ζητούμενο, αλλά και το δύσκολο εγχείρημα της διαδικασίας αυτής. Επιπλέον, υπάρχουν στον ασφαλιστικό χώρο αντιλήψεις που οδηγούν τη σκέψη των στελεχών της ασφαλιστικής αγοράς στην ταύτιση, ολική ή μερική, του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης με το κοινωνικό κράτος, γεγονός που εκτρέπει την στόχευση των εταιριών που δραστηριοποιούνται στο χώρο από την συνειδητή προσπάθεια να ορίσουν ένα πλαίσιο κοινωνικού χαρακτήρα και να εστιάσουν στο κομμάτι αυτό. Άλλοι πάλι, επαφίονται στον εγγενή χαρακτήρα που έχει ο ασφαλιστικός κλάδος ως προς το κοινωνικό κομμάτι. Και οι δύο αντιλήψεις είναι κατά τη γνώμη μου ελλειμματικές για μια ασφαλιστική αγορά που θα μπορεί να προσδίδει προστιθέμενη αξία στον ασφαλισμένο. Ο ασφαλιστικός κλάδος συνολικά θα πρέπει να στοχεύει στην μεγαλύτερη και όσο το δυνατόν πιο εκτενή ενσωμάτωση των υποψήφιων ασφαλισμένων, στην όσο γίνεται πιο σωστή αντιμετώπιση των ήδη ασφαλισμένων και στην κατασκευή ενός κοινωνικού πλαισίου με κριτήρια και κανόνες. Ενός κοινωνικού πλαισίου που θα είναι αντάξιο της αγοράς που επιθυμούμε να έχουμε στη χώρα μας.

Πηγή: nextdeal.gr