Μια δεκαετής δικαστική μάχη μεταξύ ενός αγρότη στο Περού και του γερμανικού ενεργειακού κολοσσού RWE σχετικά με τις παγκόσμιες εκπομπές της εταιρείας και τον αντίκτυπό τους στην πατρίδα του, έληξε τελικά την Τετάρτη.
.
Το δικαστήριο απέρριψε την υπόθεση χωρίς δυνατότητα έφεσης. Παρ' όλα αυτά, ο αγρότης από το Περού, οι δικηγόροι του και οι περιβαλλοντολόγοι χαιρετίζουν την απόφαση ως μια άνευ προηγουμένου νίκη για τις υποθέσεις που αφορούν το κλίμα, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρόμοιες αγωγές.
ΤΙ ΑΦΟΡΑ Η ΥΠΟΘΕΣΗ;
Η ορεινή πόλη Huaraz του Περού κινδυνεύει από πλημμύρα καθώς η τήξη των παγετώνων έχει προκαλέσει αύξηση του όγκου της λίμνης Palcacocha τουλάχιστον 34 φορές από το 1970, απαιτώντας επενδύσεις σε φράγματα και αποχετευτικά έργα. Ο Περουβιανός αγρότης Σαούλ Λουζιάνα Λλιούγια μήνυσε τη γερμανική ενεργειακή εταιρεία RWE, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να πληρώσει το 0,5% του κόστους των αντιπλημμυρικών έργων, καθώς η εταιρεία ευθύνεται για το 0,5% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, παρά το γεγονός ότι δεν έχει φυσική παρουσία στο Περού. Το ποσό θα ανερχόταν σε περίπου 17.500 δολάρια.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΗ;
Η απόφαση του δικαστηρίου βασίστηκε στον υπολογισμό του κινδύνου που διέτρεχε το σπίτι του από πλημμύρες. Σύμφωνα με τη γνώμη ενός εμπειρογνώμονα, ο κίνδυνος ζημιάς στο σπίτι του ενάγοντος για τα επόμενα 30 χρόνια ήταν 1%. Το δικαστήριο έκρινε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό για να προχωρήσει η υπόθεση.
ΠΩΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΘΙΣΤΑ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΑΓΩΓΕΣ;
Αν και ο κίνδυνος για το σπίτι του δεν ξεπέρασε το όριο, το δικαστήριο δήλωσε ότι οι εταιρείες μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνες για τις επιπτώσεις των εκπομπών τους. «Πραγματικά καθιέρωσαν μια νομική υποχρέωση, μια νομική αρχή για την ευθύνη των εταιρειών για το κλίμα, κάτι που κανένα δικαστήριο δεν έχει κάνει ποτέ σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου με μια τέτοια απόφαση», δήλωσε ο Noah Walker-Crawford, ερευνητής στο Grantham Research Institute του London School of Economics, σε συνέντευξη Τύπου μετά την απόφαση.
Η απόφαση του δικαστηρίου ανέφερε ότι τα αστικά δικαστήρια μπορούν να εκδικάζουν υποθέσεις που αφορούν το κλίμα και ότι ο γερμανικός αστικός κώδικας που διέπει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας ισχύει και πέρα από τα σύνορα, επομένως οι διάδικοι σε όλο τον κόσμο μπορούν να ασκούν διακρατικές αγωγές κατά γερμανικών εταιρειών. Το δικαστήριο σημείωσε ότι οι άδειες της RWE δεν την απαλλάσσουν από την ευθύνη όταν παραβιάζει τα δικαιώματα άλλων και ότι το μέγεθος των παγκόσμιων εκπομπών της σημαίνει ότι έχει ιδιαίτερη ευθύνη για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
ΤΙ ΕΙΠΕ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ;
Το δικαστήριο δήλωσε ότι η σχέση μεταξύ εκπομπών και κινδύνων χρονολογείται από το 1958, όταν ο Αμερικανός επιστήμονας Charles Keeling δημοσίευσε ένα γράφημα της ετήσιας διακύμανσης και συσσώρευσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης. Πρόσθεσε ότι η έκθεση της Προεδρικής Επιτροπής για το Περιβάλλον (SAC) του 1965, η οποία διαπίστωσε ότι η καύση ορυκτών καυσίμων αυξάνει το CO2 στην ατμόσφαιρα, έδωσε επίσης στις εταιρείες επαρκείς πληροφορίες για να προβλέψουν τις επιβλαβείς συνέπειες των εκπομπών και να αναλάβουν τη νομική ευθύνη για αυτές. Πρόσθεσε ότι υπάρχει γραμμική αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των εκπομπών και της κλιματικής αλλαγής και ότι η πολυπλοκότητα της επιστήμης της κλιματικής αλλαγής δεν αποκλείει την ευθύνη.
Δεδομένου ότι η υπόθεση απορρίφθηκε, το δικαστήριο δεν αποφάνθηκε σχετικά με το εάν και σε ποιο βαθμό η RWE μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη, σύμφωνα με τη δήλωση, προσθέτοντας ότι η εταιρεία έχει λειτουργήσει σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και ότι η κλιματική πολιτική πρέπει να επιλυθεί σε πολιτικό επίπεδο.
Πηγή: Reuters
Το δικαστήριο δήλωσε ότι η σχέση μεταξύ εκπομπών και κινδύνων χρονολογείται από το 1958.