Οι αναλυτές έχουν έρθει αντιμέτωποι με ένα φαινόμενο που δεν ξέρουν πώς να το ερμηνεύσουν, το “big quit”» τόνισε μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και την εκπομπή «Ναι μεν Αλλά» με την Ευαγγελία Μπαλτατζή, ο Καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου, επικεφαλής του Παρατηρητηρίου Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Οικονομίας στο ΕΛΙΑΜΕΠ, Μάνος Ματσαγγάνης.
Υπάρχουν ταυτόχρονα μόνιμοι και παροδικοί παράγοντες εξήγησης του φαινομένου. Στους παροδικούς, σημείωσε ο κ. Ματσαγγάνης, περιλαμβάνονται τα μέτρα στήριξης προς τις επιχειρήσεις στην διάρκεια της πανδημίας που συνοδεύτηκαν από την υποχρέωση των εργοδοτών να μην απολύσουν εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει ότι ήταν παγωμένες οι απολύσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως έγινε στην Ιταλία με θεσπισμένο νόμο. Οπότε πολλές επιχειρήσεις συμφωνούσαν με τους εργαζόμενους να παραιτηθούν, με δίνοντάς τους κάποιες αποζημιώσεις.
Επιπλέον στην πανδημία, κάποιοι εργαζόμενοι που έμειναν στο σπίτι τους, «συνειδητοποίησαν ότι η δουλειά τους δεν ήταν τόσο καταπληκτική, ειδικά όταν είναι επικίνδυνη, όπως όταν υπάρχει επαφή με πολύ κόσμο. Για παράδειγμα στην Αμερική αυτή την στιγμή δεν βρίσκονται σερβιτόροι, που εκτός από επικίνδυνη δουλειά είναι και κακοπληρωμένη» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ματσαγγάνης.
Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο, ανέφερε ο κ. Ματσαγγάνης, είναι ότι αντίθετα από τις προηγούμενες γενιές, η οικονομική δυσπραγία δεν ωθεί την νέα γενιά σε μια αγωνιώδη αναζήτηση οποιασδήποτε εργασίας, καθώς είναι διατεθειμένοι να ζήσουν με λιγότερα. «Η γενιά των μιλένιαλς έχουν διαφορετικούς αξιακούς κώδικες. Στις ΗΠΑ για πρώτη φορά ενηλικιώνεται μια γενιά, η οποία δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρονται να αγοράσουν αυτοκίνητο».
