Οι μετοχές που στοχεύουν οι επενδυτές για περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς και διακυβερνητικούς σκοπούς έχουν ωφεληθεί ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Το σύνολο των υπό διαχείριση περιουσιακών στοιχείων με πρόσημο ESG αναμένεται να αυξηθεί στα 50 τρις δολάρια έως το 2025, από 35 τρις δολάρια πέρυσι, σύμφωνα με έρευνα του Bloomberg Intelligence.
Ο μεγάλος όγκος κεφαλαίου που επιδιώκει περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες από μόνος του δεν αποτελεί κίνδυνο-αλλά οι μεγάλες ροές χωρίς αυστηρότητα και πειθαρχία μπορεί να βλάψουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές δημιουργώντας φούσκες και υπονομεύοντας τις προσπάθειες για επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών.
Συγκεκριμένα, με την πίεση για επενδύσεις στην κατηγορία περιουσιακών στοιχείων που λογίζονται ως «καθαρή ενέργεια» υπάρχει ο κίνδυνος λανθασμένης κατανομής κεφαλαίων, καθώς οι επενδυτές δίνουν προτεραιότητα σε «επείγουσες» κοινωνικές επιταγές έναντι μιας πραγματικά «καθαρής» επιχείρησης.
Αυτή η προσέγγιση μπορεί να είναι αντιπαραγωγική μακροπρόθεσμα, για διάφορους λόγους.
Πρώτον, οι μεγάλες, «απείθαρχες» χρηματοοικονομικές ροές προς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορούν να οδηγήσουν σε εσφαλμένη τιμολόγηση, διογκώνοντας την τιμή των περιουσιακών στοιχείων. Αυτή η στρέβλωση στις αποτιμήσεις των εταιρειών με τη σειρά της επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εταιρείες του κλάδου εκδίδουν χρέος και ίδια κεφάλαια, πληρώνουν μερίσματα, επενδύουν και πληρώνουν τους υπαλλήλους τους.
Οι εισηγμένες εταιρείες στις οποίες έχει επενδύσει το Αμοιβαίο Κεφάλαιο Παραγωγών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας αποτιμώνται, συμπεριλαμβανομένου του χρέους, σε πολλαπλάσιο 17 φορές των αναφερόμενων κερδών τους προ φόρων σύμφωνα με τη συμβουλευτική εταιρεία Finerva.
Από τους 11 τομείς του S&P 500, μόνο η ενέργεια και οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας δεν έχουν ακόμη ανακάμψει σε επίπεδα προ πανδημίας. Ο ενεργειακός τομέας των ΗΠΑ αντιπροσωπεύει μόλις το 2,3 % του S&P 500 σήμερα, από 11,3 % το 2007.
Η τάση εν μέρει αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο οι μεγαλύτεροι επενδυτές - όπως τα πανεπιστημιακά ταμεία και τα συνταξιοδοτικά ταμεία - αποχωρούν από αυτές τις επενδύσεις εν μέρει για να επιδείξουν τα «πράσινα διαπιστευτήριά» τους στους ενδιαφερόμενους. Ουσιαστικά, τα νέα πρότυπα επενδυτικών ροών υποστηρίζονται από ένα νέο δόγμα της αγοράς ότι «όλα τα ανανεώσιμα στοιχεία είναι υπέροχα και όλα όσα σχετίζονται με τα ορυκτά καύσιμα είναι απαίσια».
Κατά συνέπεια, η αποεπένδυση στις παραδοσιακές εταιρείες ενέργειας και περιουσιακά στοιχεία θα μπορούσε να μειώσει τις επενδύσεις στον παγκόσμιο ενεργειακό εφοδιασμό, να δημιουργήσει ελλείψεις και να αυξήσει τον πληθωρισμό. Ουσιαστικά, αυτό θα επιδεινώσει το βιοτικό επίπεδο και θα προσθέσει στον εκτιμώμενο 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους που ζουν ήδη σε ενεργειακή φτώχεια.
Παρόλα αυτά, τα ορυκτά καύσιμα θα παραμείνουν βασικό συστατικό της παγκόσμιας ενεργειακής εξίσωσης τις επόμενες τρεις δεκαετίες. Σύμφωνα με τον IEA, για παράδειγμα, ακόμη και κάτω από το πιο επιθετικό σενάριο ενεργειακής μετάβασης στο καθαρό μηδέν έως το 2050, τα ορυκτά καύσιμα θα εξακολουθούν να συνεισφέρουν το 20 % της παγκόσμιας ενέργειας το 2050, σε σύγκριση με περίπου 80 % σήμερα.
Τελικά, μια επιτυχημένη μετάβαση καθαρής ενέργειας είναι αυτή που είναι οικονομικά αποδοτική και προσιτή σε όλους. Είναι ζωτικής σημασίας τα τρισεκατομμύρια δολάρια που επενδύουμε συλλογικά στη μετάβαση να υπόκεινται στην ίδια πειθαρχία που εφαρμόζουμε σε κάθε επιχειρηματική πρωτοβουλία που ελπίζουμε ότι θα επιβιώσει.
Συγκεκριμένα, με την πίεση για επενδύσεις στην κατηγορία περιουσιακών στοιχείων που λογίζονται ως «καθαρή ενέργεια» υπάρχει ο κίνδυνος λανθασμένης κατανομής κεφαλαίων, καθώς οι επενδυτές δίνουν προτεραιότητα σε «επείγουσες» κοινωνικές επιταγές έναντι μιας πραγματικά «καθαρής» επιχείρησης.
