Το ένα τρίτο των μεγαλύτερο εταιρειών του πλανήτη έχουν κλιματικούς στόχους αλλά...όχι επαρκείς

Πάνω από το ένα τρίτο των μεγαλύτερων δημόσιων εταιρειών του κόσμου, καθώς και χώρες που αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας, έχουν πλέον θέσει στόχους για τη μηδενική μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Ωστόσο, πολλές από αυτές τις δεσμεύσεις "καθαρού μηδενός" δεν έχουν βασικές λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο επίτευξης ή επαλήθευσης.

.

Μια ερευνητική κοινοπραξία με την ονομασία Net Zero Tracker έκανε απολογισμό των δημόσια διαθέσιμων δεσμεύσεων για το κλίμα από περισσότερες από 4.000 οντότητες, συμπεριλαμβανομένων πόλεων, κρατών, χωρών και δημόσιων εμπορικών εταιρειών. Αυτό που προέκυψε από την έκθεσή της ήταν "μια καλή είδηση, ότι οι δεσμεύσεις για καθαρό μηδενικό ισοζύγιο έχουν γίνει mainstream", λέει ο Steve Smith από την Oxford Net Zero Initiative, ένα από τα μέλη της κοινοπραξίας.

Από τότε που η κοινοπραξία προχώρησε για πρώτη φορά σε αυτή την έρευνα τον Μάρτιο του 2021, υπήρξε σημαντική βελτίωση. Χώρες που αντιπροσωπεύουν το 91% της παγκόσμιας οικονομίας έχουν αναλάβει δεσμεύσεις για καθαρό μηδέν, σε σύγκριση με μόλις το 68% πέρυσι. Οι δεσμεύσεις αυτές ισχύουν πλέον για χώρες που δημιουργούν το 83% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και φιλοξενούν το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού, από 61% και 52% πέρυσι, αντίστοιχα.

Οι εταιρείες έχουν επίσης σημειώσει πρόοδο, καθώς μόνο το ένα πέμπτο των εταιρειών που παρακολουθούνται από τους ερευνητές είχαν ανακοινώσει σχέδια για καθαρό μηδενισμό μέχρι το τέλος του 2020, σε σύγκριση με το ένα τρίτο τώρα. Σχεδόν οι μισές εταιρείες ορυκτών καυσίμων έχουν δώσει δεσμεύσεις για καθαρό μηδέν. Οι εταιρείες που εκπροσωπούν τις βιομηχανίες υλικών και μεταφορών με μεγάλη ένταση άνθρακα έχουν επίσης στόχους πάνω από τον μέσο όρο.

Ενώ οι φιλοδοξίες έχουν αυξηθεί, ο τρόπος με τον οποίο θα επιτευχθούν και ο τρόπος με τον οποίο θα επιβεβαιωθεί η πρόοδος παραμένει ασαφής. Σύμφωνα με την έκθεση, "μια ανησυχητική έλλειψη αξιοπιστίας εξακολουθεί να διαπερνά ολόκληρο το τοπίο", είτε πρόκειται για έλλειψη πληροφοριών σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιηθούν αντισταθμίσεις άνθρακα για την επίτευξη των στόχων είτε για έλλειψη ενδιάμεσων στόχων.

Αυτό εγείρει ανησυχίες ότι οι κατά τα άλλα αξιέπαινες υποσχέσεις για μηδενικό ισοζύγιο είναι ένας τρόπος "να αποσπάται η προσοχή από το να γίνουν πράγματα βραχυπρόθεσμα", λέει ο Smith.