Η αγορά των πιστώσεων άνθρακα βασισμένων στη φύση (NbS) αντιμετωπίζει νέο κίνδυνο από το προτεινόμενο πρότυπο του Άρθρου 6.4 της Συμφωνίας του Παρισιού. Το σχέδιο θέτει αυστηρές απαιτήσεις για τη «μόνιμη δέσμευση» του άνθρακα που αποθηκεύεται σε οικοσυστήματα, γεγονός που πολλοί φοβούνται ότι θα οδηγήσει σε μαζικό αποκλεισμό έργων.
.
Οι λύσεις NbS, όπως η αναδάσωση, η αποκατάσταση υγροτόπων και η βιώσιμη γεωργία, είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε φυσικούς και ανθρώπινους κινδύνους — πυρκαγιές, παράνομη υλοτομία, κλιματική αλλαγή. Η απαίτηση για πολυδεκαετή ή ακόμη και «δια βίου» δέσμευση καθιστά δύσκολη την πιστοποίηση αυτών των έργων, αυξάνοντας το κόστος ασφάλισης και μειώνοντας την ελκυστικότητα για επενδυτές.
Οι επικριτές προειδοποιούν ότι:
-
Οι μικροί φορείς έργων δεν θα μπορέσουν να αντέξουν τις νέες απαιτήσεις.
-
Η αγορά κινδυνεύει να χάσει φθηνές αλλά αποτελεσματικές λύσεις απορρόφησης άνθρακα.
-
Η χρηματοδότηση θα μετακινηθεί προς τεχνολογικές λύσεις (π.χ. direct air capture), αφήνοντας τις NbS στο περιθώριο.
Η συζήτηση βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση, με περιβαλλοντικές οργανώσεις να ζητούν ισορροπία: αυστηρότητα αρκετή για να διασφαλίζει την αξιοπιστία των πιστώσεων, αλλά όχι σε βαθμό που θα «παγώσει» μια ολόκληρη αγορά. Η πρόκληση είναι να μην χαθεί ο ρόλος της φύσης ως φυσικού συμμάχου στην κλιματική μάχη.
Πηγή: Environmental Finance
Το σχέδιο θέτει αυστηρές απαιτήσεις για τη «μόνιμη δέσμευση» του άνθρακα που αποθηκεύεται σε οικοσυστήματα, γεγονός που πολλοί φοβούνται ότι θα οδηγήσει σε μαζικό αποκλεισμό έργων.