Το ολλανδικό ερευνητικό ινστιτούτο TNO διεξήγαγε λεπτομερή ανάλυση του κύκλου ζωής των πλωτών φωτοβολταϊκών συστημάτων για λογαριασμό του προγράμματος φωτοβολταϊκών συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας (PVPS) του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (IEA). Από αυτήν προκύπτει ότι τα πλωτά συστήματα έχουν ελαφρώς μεγαλύτερο αποτύπωμα άνθρακα από τα χερσαία συστήματα, κυρίως λόγω των πρόσθετων εξαρτημάτων για την πλωτή δομή, αναφέρει το περιοδικό pv.
.
Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, το αποτύπωμα άνθρακα των πλωτών συστημάτων είναι περίπου 15% μεγαλύτερο από εκείνο των χερσαίων συστημάτων με προσανατολισμό ανατολής-δύσης. Σε σύγκριση με εκείνα με νότιο προσανατολισμό, είναι περίπου 25%. Ωστόσο, τα πλωτά συστήματα έχουν και άλλα πλεονεκτήματα, όπως η χρήση νερού αντί για ξηρά και οι πιθανές συνέργειες με υδροηλεκτρικούς σταθμούς.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, οι εκπομπές CO2 των πλωτών συστημάτων είναι περίπου 50 γραμμάρια ανά κιλοβατώρα παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, περίπου επτά φορές λιγότερες από το σημερινό μείγμα ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία και τρεις έως τέσσερις φορές λιγότερες από τον στόχο που έχει τεθεί σε επίπεδο ΕΕ για το 2030.
Για την ανάλυσή τους, οι εμπειρογνώμονες συνέκριναν δύο πραγματικά πλωτά συστήματα, ένα στη Γερμανία με δομή στήριξης από πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας (HDPE) και ένα στην Ολλανδία με δομή από χάλυβα και HDPE, με υποθετικά συστήματα στην ξηρά.
Ωστόσο, τα πλωτά συστήματα έχουν και άλλα πλεονεκτήματα, όπως η χρήση νερού αντί για ξηρά και οι πιθανές συνέργειες με υδροηλεκτρικούς σταθμούς.