Ενώ το θέμα της βιωσιμότητας βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος της επιχειρηματικής κοινότητας, ο Γιάννης Ρούντος, ηγετικό στέλεχος του τομέα των Εταιρικών Υποθέσεων επί 20ετία στον ασφαλιστικό κλάδο (Interamerican) έως το 2021 -όταν και ολοκλήρωσε την επαγγελματική διαδρομή του- με πρότυπο σχεδιασμό, πρωτοποριακές εισηγήσεις και δράσεις για την επιχειρηματική υπευθυνότητα και τη βιώσιμη ανάπτυξη, ανοίγει τη μεγάλη εικόνα με μια πολυθεματική συνέντευξη (Insurance World, τεύχος Δεκεμβρίου 2023).
.
Οι απόψεις του για την προσέγγιση της αειφορίας μέσα από την αμφίδρομη συνάρτηση των SDGs (UN Sustainability Development Goals) και των πολυσυζητούμενων κριτηρίων ESG (Environment, Social, Governance) συγκλίνουν στην προτεραιότητα ανάπτυξης μιας ισχυρής ενδοεταιρικής κουλτούρας στη βάση ενός ολιστικού Επιχειρηματικού Πολιτισμού.
Όπως υποστηρίζει, αυτή η κουλτούρα αναφοράς κάθε οραματικού και λειτουργικού προσανατολισμού σε μια “ Εταιρική Ηθική” βασισμένη στην παιδεία, μπορεί να οδηγήσει στην αφομοίωση και εφαρμογή των αρχών της βιωσιμότητας για την προώθηση τηςκαινοτομίας, την ενίσχυση της ανθεκτικότηταςκαι την εξασφάλιση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος στην αγορά.
Ο Γιάννης Ρούντος τονίζει χαρακτηριστικά: “ Πιστεύω πως για τη βιώσιμη ανάπτυξη η υποχρέωση τεχνικής και απολογιστικής συμμόρφωσης, τα πλαίσια και οι τεχνοκρατικές θεωρήσεις θα πρέπει να συντρέχουν με την προϋπόθεση μιας βαθειάς μεταλλαγής της κουλτούρας. Αυτό, απαιτεί ισχυρές δονήσεις στις εταιρικές οικογένειες, αλλαγές στην αντίληψη του ρόλου της ηγεσίας που πρέπει να εμπνέει, να καθοδηγεί και να εμπιστεύεται και όχι απλώς να διεκπεραιώνει εντολές μετόχων, αλλά και αλλαγές στη βάση του επιχειρείν, στις δραστηριότητες. Τα κέρδη δεν είναι αυτοσκοπός σε έναν κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνο οργανισμό, που θέλει να επιστρέψει αξία στην κοινωνία. Δεν γίνεται ομελέτα χωρίς σπασμένα αυγά, απλώς με χάρτινες ή ψηφιακές εκθέσεις ευθυγράμμισης, με λογιστική επενδυτών, με ονειρώξεις σε γραφεία και ανέξοδες σχολικές δράσεις. Απαιτείται επιχειρηματικός ακτιβισμός με διάρκεια και δαπάνες για μια καλύτερη ζωήκαι αυτό έχει πάθος και πόνο”.
Αναφέρεται κατηγορηματικά στην αναγκαιότητα μιας ευρύτερης αντίληψης κάθε οργανισμού για τη βιωσιμότητα, επισημαίνοντας: “ Χρειάζεται να ανοίξει δρόμος για μια εταιρική νοοτροπία δημιουργίας αποθέματος αξίας όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε ανθρώπινο, κοινωνικό, φυσικό, επιχειρηματικό και πνευματικό κεφάλαιο. Για έναν Ολοκληρωμένο Επιχειρηματικό Πολιτισμό, που πρέπει να είναι το σφαιρικό στοίχημα για βιώσιμη ανάπτυξη”. Προς αυτή την κατεύθυνση, όπως υπογραμμίζει, “ μπορεί να στοιχειοθετηθεί μια ισχυρή, σταθερή και αναγνωρίσιμη εταιρική ταυτότητα ως βάση, που να περιέχει την ενσωμάτωση της ευθύνης σε εταιρικές στρατηγικές, πολιτικές και διαδικασίες”.
Εξειδικεύοντας την τοποθέτησή του για την ασφαλιστική αγορά, όπου από τη θέση του στην Interamerican είχε δημιουργήσει από τις αρχές του 2000 πρότυπο ασφαλιστικού corporate responsibility και προεκτίμησε με την εισαγωγή στο sustainability τις εξελίξεις σε στόχους και υποχρεώσεις καταληκτικά με τα ESG, παρατηρεί πως στο σύνολο του κλάδου η ωρίμανση και ανταπόκριση έρχεται με καθυστέρηση σε σχέση με άλλους κλάδους του επιχειρείν. “ Η ασφαλιστική αγορά οφείλει να συνειδητοποιήσει πως η κοινωνική αποστολή της είναι θώρακας για μακροπρόθεσμη επιχειρηματική επιτυχία και για ασφαλιστική βιωσιμότητα”.
