Για δεκαετίες, οι μακροοικονομολόγοι έτειναν να βαδίζουν επιφυλακτικά γύρω από το θέμα της κλιματικής αλλαγής, υιοθετώντας την ίδια άποψη που είχαν πάρα πολλοί από εμάς -δηλαδή ότι πρόκειται για μια σχετικά μακρινή ανησυχία- και εστιάζοντας αντ' αυτού στο άνετο έδαφος της αύξησης του ΑΕΠ, των ουδέτερων επιτοκίων και των εμπορικών ισοζυγίων.
Τα τελευταία χρόνια το κλίμα έχει αλλάξει, καθώς οι μακροοικονομολόγοι προσπαθούν να ποσοτικοποιήσουν τις τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις που απορρέουν από την εξόρμηση για τη μείωση των εκπομπών.
Ο Jean Pisani-Ferry, κορυφαίος Γάλλος οικονομολόγος, κάλεσε το επάγγελμά του να επικεντρωθεί στο πρόβλημα ήδη από το 2021, όταν έγραψε ένα έγγραφο για τη δεξαμενή σκέψης Peterson Institute με έδρα την Ουάσιγκτον, δηλώνοντας ότι «η πολιτική για το κλίμα είναι μακροοικονομική πολιτική και οι επιπτώσεις θα είναι σημαντικές».
Ο ρυπογόνος εξοπλισμός θα χάσει την αξία του, τα εργοστάσια θα πρέπει να κλείσουν, θα χαθούν θέσεις εργασία και θα χρειαστούν τεράστιες νέες επενδύσεις, είπε. Πιο πρόσφατα, ο ίδιος και οι συν-συγγραφείς του στάθμισαν ορισμένα από τα κόστη και τα οφέλη της μετάβασης στο βιβλίο The Green Frontier: Αξιολογώντας τις οικονομικές επιπτώσεις της δράσης για το κλίμα.
Ο Pisani-Ferry, μη μόνιμος ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Peterson και ιδρυτικός διευθυντής της δεξαμενής σκέψης Bruegel, ήταν κορυφαίος σύμβουλος του Εμανουέλ Μακρόν το 2017, όταν ο τελευταίος διεκδικούσε τη γαλλική προεδρία.
Όπως είπε χαρακτηριστικά στους Financial Times: «Την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης, υπήρχαν αγροτικά συμφέροντα έναντι κατασκευαστικών συμφερόντων: υπήρχε μια μάχη μεταξύ αυτών των δύο σκελών του καπιταλισμού. Και νομίζω ότι είναι λίγο το ίδιο. Υπάρχει ένας πράσινος καπιταλισμός που έχει αναπτυχθεί και έχει αποκτήσει δύναμη. Πρόκειται για έναν πόλεμο μεταξύ δύο σκελών του καπιταλισμού - του πράσινου και του καφέ».
